व्यक्तिचित्र

हरीशरण नेपाली, जसको लवाइखवाइ र रहनसहन हेरेर मानिसहरू उनलाई प्रेमपूर्वक ‘काजी दाइ’ भन्थे। यिनै काजी दाइसँगको भेट मेरा लागि एउटा संयोग मात्र थिएन। मेरा बुबा परासर नारायण सुवालले सन् १९५४ मा बनारस हिन्दु विश्वविद्यालयबाट विद्यावारिधिको अध्ययन पूरा गर्नु भयो। त्यसपश्चात दुई वर्ष वहाँ कुनै पूर्णकालिन जागिरमा हुनुहुन्नथ्यो। त्यसै समयमा विद्यालयको अध्ययनलाई बिचैमा बिट मारेका तर प्रकृतिको खोज अनुसन्धानमा मेरो बुबा जस्तै रुची राख्ने वहाँका घनिष्ट मित्र काजी दाइसँग भेट भैरह्यो। दुबैजनाले काठमाडौदेखि तराईसम्मको प्रकृतिको खोज र अनुसन्धानमा समय व्यतित गर्नुभयो।… पुरा पढौ

गाउँमा स्कुल नभएपछि डडेलधुराबाट उनी मुम्बई पुगे । प्रमाणपत्र तहसम्म उतै पढेपछि काठमाडौं हानिए। स्नातकोत्तरमा गोल्ड मेडलिस्ट उनले किरा (किट विज्ञान) पढेका थिए। पछि त्रिचन्द्रमा कलेजमा पढाउन थाले। उनलाई विद्यार्थीहरू ‘गाई सर’ भन्थे । प्राध्यापक भएर ४  दशक सेवा गरे। अवकाश जीवनमा पनि उनको व्यस्तता कायम नै छ। उनको यो लामो कथामा म पनि विगत २ दशकदेखि सँगै छु । मैले देखेको करनबहादुर शाह (गुरु) लाई यहाँ प्रस्तुत गरेको छु। गज्जबको लेखन कला करिब २५ वर्ष अघिको कुरो हो। कामना… पुरा पढौ